Opgeleid aan de koninklijke academie voor Kunst en Vormgeving in ‘‘s-Hertogenbosch.
Sinds 1983 woon en werk ik in Amsterdam.

In een samenleving die in toenemende mate global en virtueel is, bevraag ik verbindingen.

Als er in beelden sporen van mensenhanden te zien zijn, een hand of gezicht als mal wordt gebruikt, en deze beelden dan verbonden worden met een architectonische ruimte, worden we dan als mens meer verbonden met de wereld?
Als we (rest)producten uit de consumptiemaatschappij verbinden met bijvoorbeeld duimafdrukken, worden we dan persoonlijker verbonden met de wereld?
Als beelden zowel hun opbouw als afbraak tonen, wordt dan verval, de dood, meer geïntegreerd in het leven?
Als we mensen uitnodigen samen een handdruk vorm te geven door elkaar de hand te drukken met gips er tussen, ontstaat er dan meer gevoel voor materie en verbinding tussen mensen?

Het zijn vragen over verbindingen van ruimten, over verbindingen van en met mensen, die in mijn werk vanaf het begin spelen en steeds vanuit een ander perspectief terugkeren.

ARE WE CONNECTED ARE WE CONNECTED ARE WE CONNECTED

Door deze woorden steeds te herhalen kunnen ze als een mantra in hoofden en ruimte gaan rondzingen. Vanaf 2001 verschijnen ze in titels van werken.

Steeds dienen zich kwesties in de actualiteit aan die als trigger dienen om verbindingen opnieuw te onderzoeken. Daarvoor  gebruik ik vaak oude symbolen die verbonden worden met hedendaagse systemen. Zo worden in torens van Babel kabelbeschermbuizen verwerkt, verbindt aardedraad de Venus Van Willendorf met de aarde, wordt door plantenkasten in het beeld te gebruiken het koloniale verleden verbonden met een wereld op drift.